Różne okresy życia dziecka w ujęciu psychologii rozwojowej

Rozwój każdego człowieka, wg psychologów, jest procesem przekształcania się zachowań i struktury psychicznej człowieka w wymiarze całego życia. Chociaż obejmuje okres od momentu poczęcia aż do śmierci to jednak najbardziej dynamiczne zmiany zachodzą w rozwoju człowieka w pierwszych latach jego życia. Kierując się opinią większości badaczy można przyjąć następującą periodyzację rozwoju dzieci:

–  okres prenatalny – od poczęcia do narodzin,
–  okres wczesnego dzieciństwa – od narodzin do 3 roku życia (wiek niemowlęcy: od narodzin do końca 1 roku życia, wiek poniemowlęcy: od 1 do 3 roku życia),
–  okres średniego dzieciństwa – wiek przedszkolny – od 3 do 6 roku życia,
–  okres późnego dzieciństwa – młodszy wiek szkolny – od 6 do 10 – 12 roku życia,
–  okres adolescencji: od 10 – 12 do 20 roku życia ( wiek dorastania: od 10 – 12 do 15 roku życia, wiek młodzieńczy: od 15 do 20 roku życia ).

We wszystkich tych okresach zachodzi nie tylko gwałtowny rozwój fizyczny, psychiczny i umysłowy dziecka, ale także rozwój społeczno – moralny, estetyczny, kulturalny, a dziecko jest szczególnie podatne na wpływy środowiska wychowującego i oddziaływanie bliższego i dalszego otoczenia. Aby rozwój dziecka był harmonijny i w pełni rozwijała się jego osobowość, a „nasze dziecko rozkwitało i wzrastało w radości, spokoju i bez lęku” konieczne jest stworzenie i zapewnienie mu właściwej opieki zwłaszcza ze strony rodziny oraz wszystkich instytucji publicznych, które wpływają na wychowanie dzieci.