Początek tej jednej z najpiękniejszych widokowo tras na Podtatrzu możemy umiejscowić w okolicach mostów na Białym Dunajcu – drogowego i kolejowego. Charakterystyczne łuki betonowego mostu, który został oddany do użytku w latach 30. dwudziestego wieku zostały zachowane w podobnej formie również w moście, który jest jego następcą. To jeden z symboli miejscowości – najwybitniejszy białodunajecki artysta, Władysław Trebunia Tutka wykorzystał pejzaż z widokiem na przeprawę w projekcie medalu dla zasłużonych i honorowych obywateli gminy. Obydwa mosty mają bardzo ciekawą historię – wysadzane przez Niemców, podmywane przez powódź dzielnie łączą dwie części Białego Dunajca.

Wyruszamy ulicą gen. Galicy, mijając kilka zachowanych budynków w tradycyjnym podhalańskim stylu. Po ok. 600 metrach skręcamy ostro w prawo w ulicę Stefana Batorego. Przez następne niemal dwa kilometry idziemy drogą asfaltową, pokonując spore wzniesienie – wysiłek nagradzają nam widoki na dolinę Dunajca i Bustryk.

Docieramy do białodunajeckiego przysiółka Tatary – stąd pochodzili przodkowie generała Galicy, tu urodziła się i mieszkała wybitna góralska poetka Zofia Graca Gobera. Mijamy kilka starych drewnianych domów, w tym najlepiej chyba zachowany tego typu obiekt w Białym Dunajcu – dawny dom rodziny Ganderów.

Przed pensjonatem „Galicówka na Górce” porzucamy asfalt i skręcamy pod górę w prawo – od tego miejsca szlak prowadził nas będzie drogą polną. Po lewej zaczyna wyłaniać się przepiękna panorama Tatr, od Hawrania po Tatry Zachodnie. Docieramy do niepozornej kapliczki umiejscowionej – jak to często bywało – na granicy. Ateiści i agnostycy mogą się zachłysnąć ciszą i widokami, wierzący powinni się pomodlić – w końcu opuszczamy teren gminy Biały Dunajec (zaryzykowaliśmy to zdanie znając wybitne poczucie humoru sąsiadów z gminy Poronin).

Od tego miejsca droga wznosi się dość łagodnie w kierunku najwyżej położonej parafii w Polsce – Zębu. Widoki oszałamiające, z lewej Tatry w całej okazałości, z prawej pasma, na których przycupnęły wsie Bustryk, Sierockie, Bańska Górna. W sezonie letnim spotkamy krowy, owce, siano w postaci tradycyjnych kóp bądź nowoczesnych „bali”. Innym symbolem współczesności jest chroniony wysokim płotem budynek z instrumentarium nawigującym dla lotnictwa. Niezmienny za to jest cel naszej wędrówki – jeden z najpiękniej chyba położonych w naszym kraju cmentarzy, z kilkoma pięknymi nagrobkami i krzyżami.

Do Białego Dunajca możemy wrócić tą samą drogą (w obie strony ok. 10 km, 2,5 h), albo przez Ząb i Bustryk, Sierockie, Leszczyny.