Tadeusz Franosz

Pochodzący z Białego Dunajca Tadeusz Franosz, rocznik 1969, rzeźbi od najmłodszych lat; jest w dużej mierze samoukiem. Naturalną konsekwencją wcześnie okazanego talentu i łatwości w pracy z drewnem był wybór szkoły – słynnej zakopiańskiej „Budowlanki” (klasa stolarstwa regionalnego). Po ukończeniu szkoły i założeniu rodziny przeprowadził się na Gubałówkę, ale w rodzinnym domu w Białym Dunajcu pozostał warsztat, w którym pracuje do dzisiaj.

Miniaturka artykułu Tadeusz Franosz

W jego twórczości można wyróżnić dwa podstawowe nurty. Pierwszy to tradycyjne płaskorzeźbione wzory podhalańskie, nawiązujące do dawnego zdobnictwa, zachowanego w żywym przekazie oraz w zbiorach muzealnych i pracach klasyków – Matlakowskiego, Barabasza czy Witkiewicza. W wielu domach w podtatrzańskich miejscowościach można podziwiać rzeźbione przez Tadeusza Franosza sosręby, meble, balustrady, okiennice. Drugi nurt tej twórczości (dodajmy – znacznie rzadszy wśród twórców ludowych) to rzeźba figuralna. Nie do przecenienia jest tutaj rola największego mentora i mistrza pana Franosza, rodaka z Białego Dunajca – nieodżałowanego Władysława Trebuni Tutki, według szkiców którego powstały pierwsze ważne rzeźby sakralne naszego twórcy – pomnik Jana Pawła II, znajdujący się w bazylice w Wadowicach, oraz ołtarz w Lalikach koło Żywca. Inne jego prace znajdują się w świątyniach na Harendzie, Cyrli, w Białym Dunajcu Górnym, a także w zbiorach prywatnych. Ciekawym fragmentem tej twórczości są kopie prac wybitnych artystów okresu międzywojennego, związanych z zakopiańską Szkołą Przemysłu Drzewnego, jak Władysław Skoczylas czy Bolesław Kupiec.

Jest członkiem Stowarzyszenia Twórców Ludowych.

Autor: gok

Kategorie: Artyści i twórcy ludowi

Kalendarz